جدا کردن اتاق خواب کودک درست است یا غلط 

امروزه کودکان قبل از آنکه پا به جهان بگذارند اتاق شان با تمام امکانات برای شان حاضر شده است. رنگ های شاد و زیبا، وسایل و دکور خوب و فضایی که دلچسب هر کودک است. تقریبا همه چیز آماده است تا کودک بتواند در اولین زمان مناسب پس از تولد به استقلال برسد. چیزی که در گذشته کمتر جزو ضروریات بود و شرایط احیایش دیرتر و سخت تر به دست می آمد. یکی از مشکلات در عملی کردن این ایده مشکل دل کندن والدین از فرزندانشان است.

برای ترغیب بچه ها به خوابیدن در اتاق شخصی، باید توجه زیادی به طراحی دکوراسیون اتاق بچه ها داشت.

البته بطور کلی در یک سال اول توصیه می شود شیرخواران در معرض دید والدین باشند. چرا که نوزاد در بدو تولد نیاز های بسیاری دارد  که بطور ویژه ای مادر مسئولیت رسیدگی به آنها را دارد. شاید دلیل عمده حضور نوزادان در اتاق والدین رسیدگی به موقع به این دسته از نیاز ها باشد. تعویض به موقع و رفع گرسنگی نوزاد توسط مادر بارزترین دلیل حضور نوزاد در نزدیک ترین مکان به مادر است. از طرف دیگر نوع تنفس نوزاد و چگونگی خوابیدن او و بسیاری مسائل دیگر هستند که نیازمند دقت و رسیدگی هستند.

به همین دلیل توصیه می کنیم حتی اگر اتاق جدایی برای فرزند در نظر گرفته می شود، در معرض دید والدین باشد. از آنجایی که این مکان معمولا وجود ندارد، بهتر است در یک سال اول شیرخوار در اتاق والدین اما در تخت خواب جدا خوابانده شود.پ

اتاق خواب کودکان

والدین می توانند با صبر و حوصله تنها خوابیدن را به یک زمان و فرصت دلپذیر برای بچه تبدیل کنند. روانشناسان کودک پیشنهاد می کنند برای ترغیب بچه ها به خوابیدن در اتاق شخصی، ابتدا باید توجه زیادی به طراحی دکوراسیون اتاق بچه ها داشت. به این شکل که نه تنها از لحاظ رعایت شرایط فیزیکی و وضعیت نور و هوا ، بلکه در انتخاب همه وسایل اتاق بچه هم باید توجه کافی داشت. بهترین پیشنهاد که آنها می دهند نظر خواهی از خود بچه ها در این زمینه است.  آنها معتقدند این بهترین شیوه ای است که والدین می توانند با صبر و حوصله خوابیدن را به یک زمان و فرصت دلپذیر برای بچه تبدیل کنند.

در قدم دوم والدین باید اعتماد کودک را به خود جلب کنند و به این شکل که اگر او بر اثر عاملی دچار ترس و اضطراب شد والیدن خود را در دسترس ببیند و به این صورت از میزان ترس و اضطراب خویش بکاهند. قدم بعدی احساس خود مختاری است. به این ترتیب که کودک احساس می کند فضای شخصیی خود را دارد. این حس به او انگیزه می دهد تا تنهایی برای او در مکانی که مختص اوست دلنشین شود.

اگر مشاهده شد که پس از این اقدامات کودک که هنوز به خوابیدن در کنار شما اصرار دارد مطمئن باشید عاملی بازدارنده وجود دارد چیزی مانند ترس و اضطراب کابوس های شبانه و ..... که مانع این جداسازی می شود.

پس بر عهده شماست که ریشه یابی کرده و عامل ترس را برطرف کنید در غیر این صورت کودک هرگز راضی به جدا کردن تخت خواب خود نمی شود. و اگر هم بشود مطمئنا دچار آسیب هایی جدی خواهد شد. برای مرتفع کردن تدریجی این گونه مشکلات به طور مثال مادر می تواند تا به خواب رفتن کودک در کنار او باقی بماند یا اینکه او را پس از خوابیدن به اتاقش منتقل کند. اگر علت ترس او از تاریکی است چراغ خوابی برای اتاقش تعبیه کنید تا اتاق در تاریکی مطلق نباشد. اما یادتان باشد هرگز دست و موی خود را به کودک ندهید. در مقابل اصرار احتمالی او می توانید یکی از عروسک هایش را به او بدهید تا در آغوش بگیرد. چرا که ایجاد هر گونه وابستگی جدا سازی او را سخت تر خواهد کرد. پس از رفع این موانع، کودک شما آماده این جدا سازی است اکنون می توانید اتاق خواب او را با خیالی آسوده جدا کنید و با آرامش خاطر او را در اتاقش تنها بگذارید و تقریبا مطمئن باشید که او در آسودگی است.

# تهیه شده توسط گروه توسعه و دکوراسیون دیجی چوب #

 # استفاده از مطلب با ذکر منبع بلا مانع است #